KARADENİZ’İN HİKAYESİ
“Derler ki İlk Girdap zamanında, ölüler ile yaşayanlar arasında Kefen ortaya çıkmış ve Güneşsiz Denizin dalgaları önce Karadeniz’e akmış. Ardından Büyük Tufan meydana gelmiş ve yaşayan her şeyi karanlık suların derinliklerinde çekip yok etmiş. Büyük Tufanda hayatta kalmayı basaran Zamelon, Gölgeler Diyarından gelip Girdap’ın akıttığı nefretle zehirlenen denizi sakinleştirmeye çalışmış. 
Karadeniz, Anadolu’yu yutmaya kararlıymış. Zamelon, Karadenizi sakinleştirmek ve Sonsuz Karanlıktan akan hiçliği engellemek için yemeden ve içmeden on gün Kubaba’ya, on gün Sabazios’a dua etmiş, ekmek ve su üzerinden zelve geçirmiş. Yirminci günün sonunda deniz sakinleşmis. Karadeniz’in yüzeyi yaşayanlara, derinlikleriyse ölüler dünyasına kalmış. Yaşamın geri dönmesi için üç kutsal yere bıçak bırakmış ve paslanmalarını beklemiş. Bıçaklar paslandığında Karadeniz’e dogurganlık geri gelmiş. Karadeniz’in karanlık ruhu uyanırsa onu etkisiz kılmak amacıyla Ölüler Ülkesinin ordularını çağırmak için dokuz tane demirden kapı yapmış. 
Kapıların anahtarlarını Amisos’tan seçtigi 4 ruha ve onların ardıllarına emanet etmiş. Bir gün geri dönebilirse de kendi ruhunun huzur bulabilmesi için Üç Kral Mezarını yaptırmış ve kayığı ile Karadeniz’e açılmış. Karadeniz şimdi uyuyor, kâbuslar gördügünde derinliklerindeki karanlık ortaya çıkıveriyor. Fırtınanın ardından bulutlu gökyüzünün altında gümüş renkli sessizliğine gömülüyor…”
DOKUZ DEMİR KAPI HAKKINDA DÜŞ NOTLARI
Dokuz Demir Kapı, Wraith:The Oblivion isimli oyun üzerinden sizlere anlatacağım öyküdür. Nekropolis Amisos’un binlerce yıllık tarihinin içinde Stigya’nın Lejyonlarına ait kapıları korumaya hapsedilmiş dört ruhun hikayesidir.
HATIRLAYANLAR
Hüsrev Bey: 1865’te Zonguldak Ereğli’de doğmuştur. 8 yaşında ailesinin İstanbul’daki zengin akrabalarının yanına gönderilmiş ve tahsilini burada tamamlamıştır. 1886’da senesinde önceleri Hazine-i Hassa idaresinde olup 1865’te Bahriye Nezareti’ne devredilen Zonguldak Maden işletmelerinde çalışmaya başlamıştır.1896’da Fransız sermayeli Ereğli Şirket-i Osmaniyesi’nin kurulmasıyla birlikte maden mühendisliği eğitimi için Fransa’ya gönderilmiştir. 1903’te maden genişletme amacıyla yapılan etüt sırasında metan gazı patlaması sonucu hayatını kaybetmiştir.
Hasan Kamil: 1897 Samsun Tekkeköy doğumludur. Demircilikle uğraşan Hasan Kamil, Çanakkale gazisidir. 1922 Ekim’inde Kurtuluş savaşı için temin edilen ve ulaştırma sorumluluğunu üstlendiği bir miktar mühimmat için bindiği Bahtsız Yar isimli taka Sinop açıklarında fırtınada batmıştır. Bedeni Karadeniz’in derinliklerinde olduğu için özellikle fırtınalı havalarda Girdap’ın olumsuz etkisi ruhu üzerinde belirginleşir. Bu yüzden kendini kontrol altında tutabilmek için Dokuz Demir Kapı’nın yakınlarında bulunur.
Ünal: 1961 Samsun doğumludur. Samsun Maarif Kolejinde okuduğu sırada zatürreden ölmüştür. Genç yaşta ölümünün yarattığı travma hafızasına zarar vermiştir. Ünal, soyadı da dahil olmak üzere kendi geçmişi hakkındaki anılarının çoğunu hatırlayamaz. Tez canlı ve aceleci olması bazen başının derde girmesine sebep olur. Hatıralarını anımsayabilmek için sık sık Kıranköy mezarlığında kendi mezarı etrafında dolaşır. Son yıllarda annesi ve babası olabileceğini düşündüğü iki kişinin ziyaretlerinin seyrekleşmesi varlığını kaygılandırmaktadır.
Yakup Santoro / Meryem Santoro: 1869 yangının harap olan şehri yeniden inşa etmek amacıyla davet edilen Fransız mimarın yeğenidir. Aynı yıl Napoli’den Amisos’a gelmiştir. 1870 yılında mimar geri döndükten sonra Amisos’ta kalmayı tercih etmiştir. 1898 yılında temelleri atılan Kız Talebe Okulunun kuruluşuna yardımcı olmuştur. 1903’te evininde bulunduğu sokakta çıkan bir yangında hayatını kaybetmiştir. Eğitimci ve empati becerisi sayesinde Girdap’ın etkilerini azaltabilme yeteneğine sahiptir. Fakat yangınlara karşı her zaman hassas olmuştur. Bu yüzden olabildiğince şehrin yeni semtlerini veya Türk Sanat Müziği sevgisi sebebiyle Büyük Şehir Belediye konservatuarı binansında bulunmayı tercih eder.
NECROPOLIS AMISOS
“Denizden geliyor, Mezarının yanında duruyor.
Onu gördük, ruhu eritiyor, ondan şarap yapıyor.
Karanlıkta nasıl güldüğünü bir duysanız,
Zamanım geldi diye bağırıyor, sevincini ağlarını balıklar ile doldurarak kutluyor.
Kalabalık ayakta, aptalı akıllısı
Bütün medeniyeti eziyor, yaşamı tüketiyor,
Dirilenlerin gemisine yol açın
Açınki onlarda kapıları açsın…”
DÜŞ NOTLARI 